به گفته شهلا، نویسنده این اثر، منظور از دویار، عثمان و دوتارِ بی‌قرارِ اوست که ۷۰سال در خواف، از شهرستان‌های مرزی استان خراسان‌رضوی، وِلوِله به‌پا کردند تا جایی که خیلی‌ها آن‌ورِ مرزها، ایران را با عثمان و آن یارِ جانی‌اش می‌شناسند.
داستانِ این کتاب، زندگی عثمان محمدپرست است و امیرشهلا در این اثر کوشیده است، صحیح‌ترین روایت از دورانِ کودکی، نوجوانی، جوانی، میان‌سالی و کلان‌سالیِ عُثمان را، به زبانِ شیرینِ داستان، روایت کند.
نویسنده اثر معتقد است، زندگیِ ۹۴ساله عثمان پُر از داستان‌های‌شیرین و پندآموز است. دست‌چین‌کردن انتخاب این داستان‌ها، مشقّت‌بار بود. تک‌تکِ داستان‌ها، از خِلال گفت‌وشنود با عُثمان و گپ‌وگفت با فرزندها و عروس‌ها و نوه‌هایش استخراج شده است.
داستانِ تولّد عثمان محمدپرست، چوپانی‌اش، مدرسه‌رفتن‌اش، دل‌شیفتگی‌به‌‌دوتارش، عاقّ‌والدین و سپس بخشیده‌شدن‌اش، عاشق‌شدن‌اش، زن‌گرفتن‌اش، سربازی‌نرفتن‌اش، میراب‌شدن‌اش، دکّان‌داری‌اش، تصدیقِ‌پایه‌یک‌اش، اتوبوس‌خریدن‌اش، فیلم‌بازی‌کردن‌اش، مرگِ‌همسرش، آشنایی‌اش با مجتبی‌کاشانی و جامعه یاوری، مدرسه ساختن‌هایش و حدود یک‌قرن روایت و حکایت‌هایی از زندگی وی که پُر از نکته و پند و اندرز است در کتابِ «دویار» به قلم «امیرشهلا» آمده است.
.jpg)
امیر شهلا، پیش از این کتاب «قصّه‌های‌من‌وباباایرج» را منتشر کرده بود که در 540 روز حدود 17 هزار جلد از آن به فروش رسید.
کتابِ «دویار» در 256 صفحه قطع رقعی به نویسندگی امیرشهلا با طراحی نوید فلاحت، صفحه‌آرایی ریحانه هادی، ویراستاری فهیمه پورخسروانی و تصویرگری آتوسا مافی از سوی شرکت تعاونی چاپ و نشر نوین شرق در 1000 نسخه منتشر شده است.
خانم‌سیمابینا و استاد محمود دولت‌آبادی، استاد کیوان‌ساکت و استاد یدالله‌کابلی، برای این کتاب مقدمه نوشته‌اند و هرکدام از دریچه خاطراتی که با عثمان محمدپرست داشته‌اند، رمز و رازِ عُثمان شدن و عُثمان ماندن‌اش را شرح داده‌اند.
به گزارش ایبنا؛ عثمان محمدپرست متولد ۱۳ مهر ۱۳۰۷ و معروف به عثمان خوافی از استادان دوتار نوازی خراسان و خیّرِ مدرسه‌ساز بود. او نخستین کسی بود که در سال ۱۳۵۳ ترانه نوایی نوایی را اجرا کرد.
عثمان محمدپرست، درباره منشأ دوتار نوازی می‌گفت: «خاستگاه دوتار، سه شهر خواف، تایباد و تربت جام است که بیشتر آهنگ‌های فارسی و محلی می‌پردازند و بعد از آن هم در قوچان، شیروان و بجنورد «دوتار» رایج است که با آن آهنگ‌های کردی و ترکی می‌زدند، از آنجا هم به ترکمن‌ها در گنبد کاووس رسید که با دوتار، آهنگ‌های ترکمنی می‌نواختند.»
۱۳ تیر ۱۳۹۱ در مراسم نکوداشت عثمان محمدپرست، از سردیس وی و ۲۰ آبان ۱۳۹۸ از تندیس عثمان محمد پرست در مجتمع فرهنگی هنری مدرس شهر خواف رونمایی شد. همچنین ۸ شهریور ۱۳۹۶، نخستین کاشی ماندگار خراسان‌رضوی با هدف حفظ میراث ناملموس کشور از سوی اداره کل میراث‌فرهنگی خراسان رضوی بر سردر منزل عثمان محمدپرست نصب شد.
عثمان محمدپرست به‌دلیل عفونت ریه ۲۹ اردیبهشت ۱۴۰۱ در بیمارستان ۲۲ بهمن خواف در سن ۹۴ سالگی درگذشت.