نمناک ترین سایت ایرانی

عباس قدیرمحسنی در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) درباره زبان داستان کودک گفت: زبان داستان- کودک، خردسال، نوجوان و بزرگسال- باید زبان معیار داستان باشد. زبان معیار داستان هم تعریفی دارد که همان زبان علمی به‌علاوه لحن است. گویش و گونه و لهجه و این موارد هم وجود دارد. اگر زبان علمی و لحن در داستان دربیاید، زبان آن متن به صورت معیار نوشته شده است.وی افزود: خیلی از نویسندگان حتی این را هم بلد نیستند که زبان معیار داستان باید ساده، صریح، شفاف، روشن و واضح باشد. خصوصا برای کودک و نوجوان نباید کلمه‌ای در داستان باشد که مخاطب آن را نفهمد. همچنین در داستان خردسال نباید کلمه‌ای باشد که در دایره واژگانی خردسال قرار ندارد یا برای کودک هم همین مسئله صدق می‌کند. به این دلیل من به زبان داستان خیلی حساسم؛ زیرا اولین وسیله ارتباطی مخاطب با داستان، زبان است. این زبان است که داستان را جلو می‌برد. من همیشه تأکید می‌کنم که نویسندگان، زبان معیار داستان را رعایت کنند؛ کلمات را نشکنند و محاوره‌ای به کار نبرند مگر در دیالوگ‌ها.این مدرس داستان‌نویسی در پاسخ به این سؤال که «این یعنی نویسنده در داستانش بازی با کلمات نداشته باشد؟» بیان کرد: بازی با کلمات هم می‌توانند داشته باشند؛ ولی از واژه‌هایی استفاده نکنند که کودک و خردسال آنها را نمی‌فهمد؛ واژه‌هایی که سنگین‌‌تر از سن آنهاست و متوجه نمی‌شوند و مدام سؤال می‌کنند که فلان کلمه یعنی چه. مثلا مادر دارد داستان می‌خواند و خردسال می‌پرسد «جرثقیل چیه؟»، «اینترنت یعنی چی؟»، «شکاف لایه اوزون چیه؟». این‌ها در دایره واژگانی خردسالان نیست و بنابراین نباید در زبان داستان خردسال هم بیاید.این طنزپرداز ضمن اشاره به اینکه با داستان‌های آموزشی مخالف است،, ...ادامه مطلب