نمناک ترین سایت ایرانی

خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا): برای بیش از هفتاد سال، در مورد ظهور اپیدمی تنهایی، از کتاب «انبوه تنها» اثر دیوید رایزمن در سال 1950 تا کتاب «قرن تنهایی» که نورینا هرتز سال گذشته آن را منتشر شد، به ما هشدار داده شده است. اگر شواهد قبل از کووید-19 قطعی نبود، اکنون نمی‌توان آن را نادیده گرفت: ما در برآیند انزوای اجتماعی بی‌سابقه زندگی می‌کنیم.اثرات اجتماعی همه‌گیری کرونا فراگیر بوده و به کندی محو می‌شود: عادات معاشرت تغییر کرده است، زیرا مردم به صورت آنلاین ملاقات کرده و از خانه کار می‌کنند‌ و در نتیجه عضله تعامل حضوری پژمرده می‌شود. وقتی زندگی به این شکل تغییر می‌کند چه چیزی را از دست می دهیم و برای بازگرداندن آن چه کنیم؟تنهایی به طور فزاینده‌ای به عنوان یک مشکل در سلامت عمومی شناخته می‌شود. دانشمندان علوم اجتماعی اثرات فیزیکی احساس تنهایی را اندازه‌گیری کرده‌اند و نتایج هشداردهنده است. «جان کاچیوپو»، روانشناس، این مسئله را به طور خلاصه چنین خلاصه کرد: «انزوای اجتماعی تأثیری بر سلامتی دارد که با تأثیر فشار خون بالا، ورزش نکردن، چاقی یا سیگار کشیدن قابل مقایسه است».اما مسئله این است که چنین استدلال‌هایی به بعضی مسائل بی‌توجه هستند. آن‌ها بر عوارض جانبی تنهایی تمرکز می‌کنند، نه آسیب خود تنهایی. در عوض می‌توانیم بپرسیم که احساس تنهایی چیست؟ تصویربرداری ام‌آر‌آی عملکردی نشان می‌دهد که ناحیه‌ای از مغز که با طرد اجتماعی فعال می‌شود، همان ناحیه‌ای از مغز است که در درد فیزیکی نقش دارد. اما درد به‌تنهایی برای توضیح این‌که چرا تنهایی برای ما بد بوده کافی نیست. چرا تنهایی درد دارد؟ این درد در مورد چگونگی زندگی کردن به ما چه می‌گوید؟اینها پرسش‌هایی فلسفی هستند، نه اجتماعی-علمی. محوریت آن, ...ادامه مطلب